خدایا ما را از دنیا هر چه قسمت کرده ای به دشمنانت ببخش و از آخرت هر چه مقرر کرده ای به دوستانت بده  که از هر دو جهان تو ما را بس!

 این جمله عمق عرفانیه که یه آدم می تونه داشته باشه این مطلب رو بمناسبت روز شریف معلم می نویسم تااز معلم بشریت وپروانه سوخته بال عرفان رابعه ادویه نیز یادی شود 

رابعه عدویه از زنان عارف قرن دوم هجری و معاصر عرفای بزرگ و صاحب نامی چون:حسن بصری  است این بانوی برزگ در عرفان و فنا فی الله به مرتبه ای رسید که سرامد همه عرفای زمان خود شد و لقب تاج الرجال را به خود اختصاص داد چرا که حسن بصری، سفیان، شقیق ، مالک و بسیاری دیگر از رهروان و سالکان الی الله از دور و نزدیک به دیدارش می شتافتند و در برابر او شاگردی بیشتر نبو دند و از باران فیض آسمان معرفتش بهره مند می شدند.

می گویند یک روز سه عارف بزرگ قرن دوم به نزد رابعه رفتند حرف از صدق بندگی به میان آمد.

حسن گفت:صادق کسی است که بر جور و بلایی که از طرف محبوب می رسد صبر کند.

شقیق گفت:صبرتنها کافی نیست بلکه صادق آنست که در بلا و سختی شکر هم بکند.

مالک گفت:صبر و شکر که هیچ. صادق آنست که از رسیدن هر بلا و مصیبتی از سوی محبوب خود در اوج لذت باشد.

هر سه منتظر افاضه فیض رابعه بودند .آن سیده جلیله فرمود:

" صادق کسی است که آنقدر غرق در تماشای محبوب و منتهای آرزویش باشد که اصلا وجود درد و شدت و الم راحس نکند و نفهمد. مگر زنان مصری در مشاهده یوسف،الم و تیزی چاقو را بر دستانشان حس کردند؟ پس اگر بنده در مشاهده خالق به این صورت درآید عجیب نیست؟

و عجیب درسی است در این کلام و عجیب سوزی است در این پیام و عجیب رازیست در این انسان دوپا اشرف مخلوقات !اندکی بیندیش !